Rozdział 11 : "To nie Twoja wina"

Biegłam w stronę sali numer 45, właśnie tam teraz leżał mój przyjaciel. Zaraz za mną podążał Justin.

- Zayn, Zayn! – wbiegłam do pokoju i krzyczałam jak oszalała, tak bardzo cieszyłam się, że w końcu się obudził. Mocno się do niego przytuliłam.

- Cześć Mała. – powiedział cichutko, był bardzo słaby.

- Jak się czujesz?

- Już lepiej, tylko trochę boli mnie głowa no i przeszkadza mi ta ręka i noga, przez nią jestem uziemiony w łóżku. – poskarżył się.

- No i bardzo dobrze, przyda Ci się odpoczynek. – uśmiechnęłam się do niego szeroko, a on odwzajemnił uśmiech.

Justin podał mu rękę i poklepał go po ramieniu. Miałam na twarzy wielki uśmiech, który znikł tak szybko jak się pojawił.. Wiedziałam, że nie uniknę tego pytania, ale nie spodziewałam się go teraz.

- Co się tak w zasadzie stało ? Pamiętam tylko, że ktoś uderzył mnie w tył głowy. – zapytał przyjaciel, a ja nie wiedziałam co mam mu odpowiedzieć. Momentalnie zrobiło mi się smutno, a do oczu napłynęły mi łzy.

- Zayn.. Przepraszam, to wszystko moja wina – zaczęłam płakać.

- Ej Bella, co jest ? – kompletnie nie rozumiał o co mi chodzi.

- Przestań się obwiniać. – powiedział Justin i przytulił mnie do siebie. – To nie twoja wina.

- Ale o co się stało ? – dopytywał się poszkodowany.

Bałam się mu o tym powiedzieć, ale nie mogłam ukrywać przed nim prawdy, a tym bardziej go oszukać.

- Powiedzieć mu? – zapytał Justin, chciał mnie po prostu wyręczyć.

- Nie to ja powinnam… - powiedziałam przez łzy.

Troszkę się uspokoiłam i zaczęłam opowiadać Zaynowi o zaistniałej sytuacji. Ominęłam oczywiście wątek, w którym Nick się do mnie dobierał. Zayn zabiłby go za to.

- Przepraszam. – powiedziałam na końcu i spuściłam głowę.

- Oj głupolku mój, chodź tutaj do mnie. – powiedział Zayn i przytulił mnie do siebie. – Przecież to nie twoja wina.

- Właśnie, że moja, gdyby nie ja i mój związek z tym idiotą, byłbyś teraz cały i zdrowy. – powiedziałam z rozpaczą.

- Posłuchaj mnie teraz uważnie. – zaczął przyjaciel. – Jesteśmy przyjaciółmi od dziecka i robimy dla siebie wszystko, bez względu na konsekwencje. Równie dobrze Ciebie mogła pobić dziewczyna, która się we mnie buja i z pewnością nie posądzałabyś mnie o to. Tak samo teraz ja nie osądzam Ciebie. To nie twoja wina, że koleś ma na bani, okej? – i przytulił mnie do siebie po raz kolejny.

- Kocham Cię wiesz?

- Wiem malutka, ja Ciebie też.

Uśmiechnął się do mnie, a ja odwzajemniłam uśmiech.

- Dziękuję. - szepnęłam.

- Nie masz za co. – powiedział, po czym pocałował mnie w czoło.

- Bella, może zostawimy Zayna? Na pewno jest bardzo zmęczony. – powiedział Bieber.

Spojrzałam pytająco w stronę przyjaciela.

- Justin ma rację, przyjedziecie jutro czy coś. – odpowiedział.

- Dobrze, zostawimy Cię, ale jutro nie dam Ci tak szybko spokoju. – uśmiechnęłam, się do niego i przytuliłam go na pożegnanie. Justin tradycyjnie podał mu rękę i wyszliśmy z pokoju.

- To co teraz będziemy robili ? – zapytałam Justina, była dopiero 15.

- hym… Idziemy do mnie. Zgłodniałem – odpowiedział Justin z uśmiechem.

- Znowu spaghetti? – zaczęłam się śmiać, a Justin razem ze mną.

*

Weszliśmy do kuchni i zajrzeliśmy do lodówki, która była pusta.

- Dawno nie robiłem zakupów – wyjaśnił Biebs.

- Zamówmy pizzę. – powiedzieliśmy równocześnie i zaczęliśmy się śmiać.

Tak jak powiedzieliśmy tak też i zrobiliśmy. Nie musieliśmy długo czekać na zamówienie. Zaraz zaczęliśmy wcinać ciepłą pizzę. Następnie Justin wziął laptopa i wszedł na twittera, to co zauważyliśmy w trendsach całkiem nas zszokowało. Sprawdziliśmy jeszcze portale plotkarskie i gazety. To co tam przeczytaliśmy było straszne. 

__________________________________

Cześć wam ! :) . 

Przeniosłam bloga tutaj, bo moim zdaniem lepiej tutaj ze sprawami technicznymi xD .

Rozdział wyszedł tak sobie, ale nie najgorzej. :)

Proszę komentujcie to dla mnie naprawdę bardzo bardzo ważne <3 .

Kocham Was ♥ i oczywiście do następnego ! :)